‘Büyük Hisler Küçük Mucizeler’, sevgili Yağmur Akpınar’ın birinci romanı. ‘Kendimi bildim bileli yazıyorum diyebilirim.’ diye açıklıyor yazma sürecini. Günlük tutma alışkanlığı onu buralara kadar getirmiş. Ve romanını ise, ‘Sanırım bu kadar geç kalmama üzüldüm.’ diye pahalandırıyor. Öteki sorular doğursun diye sorduğu 12 çelişkili soru, okurunu kendi öyküsünü yazmaya teşvik ediyor. Bir de önsöz yazmış ki kitaba, o samimi lisan orada başlıyor. Sonrası karakteri Sümbül’le kol kola bir seyahat. Röportajımızda da sorduğum her şeye samimi cevaplar aldım. İşte röportajımız.
Keyifli okumalar…
BANA NAZARAN EN KIYMETLISI PRATİK YAPMAK
– Yağmur merhaba! Bu daima birinci sorum ve cevapları için heyecanlandığımı söylemeliyim. Yağmur Akpınar kimdir? Ulaşılanın dışında hisleri ve kalemiyle, kendi gözünden kendini nasıl anlatır?
Tanıdıkça açılan, açıldıkça da kapanan bir beşerim aslında. Bu tanımla sıkıntı biri üzere görünsem de içtenlikle yaklaşan herkesle bağlantıya açığım. Siyah yahut beyaz bakmam hayata, griler çokça fazladır hayatımda. Bu yüzden hoşlandığım ve hoşlanmadığım şeyler daima değişir durur.
– Yazmaya birinci başlama öykün sence nerede, nasıl başladı? Yazma rutinin var mı?
Kendimi bildim bileli yazıyorum diyebilirim. Kitapta da sık sık bahsettiğim üzere günlük tutma alışkanlığım vardı. Her yere bir şeyler karalardım. Lisede şiir yazmaya başladım ve bunu niyet yazıları takip etti. Hatta lisenin birinci yılında sınıf arkadaşlarımla bir arada haftalık gazete çıkarırdık. Kendi ortamızda eğlenmek içindi yalnızca. Geçmişe dönüp baktığımda, üretmenin her vakit hayatımda yeri olduğunu anlıyorum.
Her gün yazmaya çalışıyorum. Bana nazaran en kıymetlisi, pratik yapmak. Bilhassa sabahın birinci saatleri yahut gece yarısında daha üretken olduğumu fark ettim.
– Yazmak senin için ne söz ediyor, hayatının neresinde yer alıyor?
Nefes almak kadar hayati olmasa da ikinci sırada geldiğini söyleyebilirim. Var olmak üzere bir şey, güya niyetlerimi kâğıda dökmezsem eksik kalırmışım üzere. Hayatımın tam ortasındadır; lakin kimse bunu bilmez. Bana özel, biricik, kendim olabildiğim anların tümüdür.
– Sormadan geçmek olmaz. Şimdilerde olağanlaşma sürecinde olsak da, malum sıkıntı bir süreçten geçiyoruz. Pandemi süreci senin için nasıl geçti/geçiyor?
Pandemi sürecini epey üretken geçirdim. Bir yandan meskenden çalışıyor olmanın büyük faydasını gördüm. Kişilik olarak boş oturmayı hiç sevmem. Daima uğraşacak bir şeyler ararım. Bu yüzden konutta boş durmadım diyebilirim: Podcastler dinledim, kitap okudum, puzzle yaptım…
Ve doğal ki kitabıma ağırlaştım. Yayıneviyle epeyce hoş bir bağlantımız var. Bu sürecin belirsizliklerinde daima birbirimizin yanında olduk. Yesyeni bir çağa başladığımızı hissediyorum. Bu yüzden bu sürece olumlu bakmaya çaba ediyorum. Bilhassa fütüristleri takip ederek gelecekte bizi nelerin bekleyeceğini kestirmeye çalışıyorum.
SANIRIM BU KADAR GEÇ KALMAMA ÜZÜLDÜM
– Bizi birinci kitabın Büyük Hisler Küçük Mucizeler buluşturdu. Yakın vakitte okurlarıyla buluşan kitabın için neler hissediyorsun?
Tanım etmesi epeyce güç bir his. Yazdıklarını paylaşmaya çekinen bir çocukken fikirlerini okuyucularla paylaşan birine dönüşmek… Sanırım bu kadar geç kalmama üzüldüm. Halbuki ne hoş bir hismiş…
– Roman yazmak güç muydu? Nasıl çalıştın?
Hiçbir şey kolay değil. Disiplinli olmak bu süreçte çok yardımcı oldu. Ayrıyeten, yaptığım araştırmalar da beni bu süreçte çok besledi. Yazarken o kadar keyif aldım ki güya Sümbül elimden tutup beni maceralara kendi götürdü.
– Önsözünü muharririn kendisinin yazdığı kitapları bir farklı seviyorum ben. Çok samimi bulduğum önsözünde küçük yaşlardan itibaren bir şeyler yazdığından bahsetmişsin. Pekala yazdıklarını bir kitaba dönüştürmeye nasıl karar verdin?
Yazdıklarımı herkesle paylaşmamakla bir arada birden fazla vakit babamın fikirlerini alırdım. En başından beri beni cesaretlendiren ve yazdıklarıma inanan kişi babamdır. Gerçek vaktin geldiğini, beklemediğim bir anda karşıma çıkarak beni hayallerime yaklaştıran Büşra Aksak’ın bana olan inancıyla anlamış oldum. Yola çıktığımda, her şeyin değişerek apayrı olacağını fark ettim.
– Bu ortada üniversitede Iktisat kısmında okumuşsun. Kitabınsa hisler, niyetler üzerine. Psikoloji ile ilgilenmeye başlamanda seni tetikleyen şeyler nelerdi?
Kendimi bildim bileli yazmaya meraklıydım. Derslerde defterlerin gerilerine şiirler müellif, akşam meskene gittiğimde de günlüğüme birkaç fikir karalardım. Günümüzde Iktisat insanlardan uzak bir bilim kolu olarak görülse de aslında epey soyut bir yapısı var. Bu yüzden Iktisat okuyarak da insanların dönemsel psikolojilerine ulaşmak da mümkün oluyor. Okulda aldığım derslerin yanında, çocukluğumdan beri etkin olarak okumaya meraklı olmam fikirlerimin şekillenmesine yardımcı oldu. Daima meraklı biriydim, araştırmak en sevdiğim şeydir.
BU SORULARI KARŞILIK ALMAK İÇİN SORMADIM
– Roman 12 kısımdan oluşuyor ve okuruna ikilemde kalmış 12 soru soruyorsun. Bu soruların hepsine karşılık aldın mı?
Bu soruları cevap almak için sormadım. Tersine, soruların başkalarını doğurmasını hedefliyorum. Zira tek bir soru, çok bilinmezliğe kâfi kalmayacaktır. Okuyucuyu yanıtları bulmasından çok, kendini sorgulamasına yaklaştırmak istedim, zira tek bir gerçek yahut yanlış olmadığını düşünüyorum.
Kitapta işlediğim 12 kısım birçok insanın kaçtığı yahut deneyimlediği hisleri içeriyor. Şimdiye kadar aldığım dönüşlerde, herkesin farklı bir kısmı kendine yakın hissettiğini anladım. Herkesin öyküsü farklı olduğu üzere, kendini bulduğu kısım de farklı.
– Sanırım ben bu sorular ortasında en çok endişe üzerine düşündüm. Senin en büyük korkun nedir?
Endişeler konusunda bir müddettir araştırma yapıyorum. Bana kalırsa yanlışsız yönetebilirse, beşere faydalı olabilecek bir his. İnsanları güçsüzleştirirken tıpkı vakitte eşitliyor da. Simsiyah üzere görünse de en saf beyazları içinde barındırıyor. En büyük kaygım, kaygılarıma yenik düşerek kendimi kısıtlamak olabilir.
– Romanda küçükken daima ressam olmak istediğinden de bahsetmişsin. Bu tutkun hâlâ devam ediyor mu?
Elbette devam ediyor. Fotoğraf defterlerimi hâlâ saklıyorum. Fotoğraf benim için renkler, çizgiler, hayata farklı istikametten bakmak ve etrafımı saran tüm hoşluklar demek. Bu yüzden profesyonel bir formda fotoğraf yapmasam bile hayatımın her noktasında varlığını hissediyorum. Kendimi geliştirdiğimde yaptığım fotoğrafları de beşerlerle paylaşmak istiyorum.
– Pekala kitaplarına kapak ya da içeriğine yaptığın fotoğraflardan eklemeyi ya da baştan çizmeyi düşünüyor musun?
Dizaynın her çeşidine hayranım. İleride kendi çizimlerimi elbette kitabımın yahut diğer kitapların kapaklarında görmek isterim.
MUCİZE, YAŞAMANIN KENDİSİDİR
– Bir şey daha var. Romanın aslında anlatılar ve Sümbül’ün kıssası olmak üzere iki kısımdan oluşuyor. Bu durum da anlatı kısımda bahsettiklerinin somutlaşmasını sağlıyor. Sümbül’ün hikayesini okurken onun da fotoğraf standı açmak istediğini görüyoruz. Sümbül karakterinin büsbütün kurgu olduğunu söyleyebilir miyiz yoksa senden izler bulabilir miyiz onda?
Bu soruyu epeyce sık aldığımı söylemeliyim. Sümbül, değişik biri. Onun sözleri yalnızca benim değil, toplumdaki her bayanın aklının bir köşesinden geçmiş olabilir. Onu kendime yaklaştırmak değil, beşerlerle bütünleştirmek için kurguladım. Fakat benden büsbütün başka olduğunu da söyleyemem. Ortaya çıkan her eser üzere bu kitap da müellifinden izler taşıyor. Hoş olan da bu değil mi?
– Evet, hoş yanı bu nitekim. Kitap bittiğinde Sümbül’ün kıssası devam edecekmiş üzere geliyor açıkçası. Sümbül fotoğraf standı açabildi mi, Can ile keyifli bir hayatları oldu mu yoksa farklı bir yol mu çizdi kendine? Bu üzere durumları merak ediyordur okur. Pekala Sümbül’ün kıssasına ortak olacağımız bir devam kitabı gelir mi?
Sümbül’ün yapacaklarını ben de merak ediyorum açıkçası. Öyküsünü devam ettirmek isteyen bir karakter olduğuna inancım sonsuz olsa da içinde bulunduğum anın tadını çıkarmak için vakte gereksinimim olduğunu düşünüyorum.
– Peki, senin için “mucize” ne söz ediyor? Şimdiye kadar başına gelen en büyük mucize neydi?
Damla Karakuş: Teşekkür ederim.
Yağmur Akpınar: Teşekkür ederim.
Büyük Hisler Küçük Mucizeler
Yağmur Akpınar
Küsurat Yay.
S.: 194
Kitabı almak için tıklayınız: kitapyurdu
*
Damla Karakuş
Instagram: biyografivekitap
Ensonhaber
