Cem Karaca’nın veliahtı, müzikle kısacık hayatını doldurmuş, iyiliği yoluna parlak taşlar olarak döşemiş Anadolu Rock’un sürmeli çocuğu Barış Akarsu’nun hayat hikâyesidir…

28 yaşında hayata veda eden gencecik bir vücut ve bu kadar kısa bir yaşama sığdırılmış dolu dolu bir müzik yolculuğu. Sonra gerisinde kalan söylenmemiş şarkılar… Yazarken aklımdan daima bunlar geçti. Bilinen, yaşanan ve inanılanın bilakis Rock müziğin çok farklı da yapılacağını savunan, kalbini iyiliğe adayan bir genç adam, Barış Akarsu!

Girişin sonu da Barış’ın resmi sitesindeki son metninin bitiminden gelsin istiyorum artık:

‘Kaptan Barış Sparrow’dan sevgilerle…’

Çocukluğu

Barış, 29 Haziran 1979’da, Zonguldak’ta, Hatice ve Selahattin Akarsu çiftinin oğlu olarak dünyaya geldi. 1979 yılını UNESCO, ‘Çocuk Yılı’ olarak ilan etmişti. Babası Selahattin Beyefendi de oğlunun ismini dünyaya barış getirmesini dileyerek ‘Barış’ koymuştu.

Ailesi, Barış çok küçükken Amasra’ya göçtü. En çok kumsalda arkadaşlarıyla bir arada olmaktan memnun olan bir çocuktan gençliğe yürüdü. Boşanmış bir ailenin çocuğu olarak büyüyen Barış, bir balıkçı ve tatil kasabasında geçen çocukluğunda dedesinden balıkçılığı öğrendi. Dedesiyle daima denize, balık tutmaya giderdi. Bir gün kendisine ilişkin bir teknesi olmasının hayallerini kurarak büyüyordu. Büyüdüğü kasaba ruhunu da büyütüyor, iyi bir insan olmasının temellerini atıyordu. Burası için şöyle diyecekti:

“Amasra’nın o denli bir yapısı vardır ki, velev istemez denize karşı haykırmak gelir içimden.”

Müziğe de şimdi çocuk yaşında merak sarmıştı. Yıllar sonra elinde blok flütle sokaklarda dolaştığını anlatacaktı. Babası, oğlunun bu merakını karşılıksız bırakmamış, ona saz ve org almıştı. Vakitle Amasra’ya gelen müzisyenlerden mızıka, klavye ve gitar çalmayı öğrenmişti. Yeteneğinin yanında bu durum müziğe olan ilgisini de arttırıyordu. Ve Barış en çok gitar çalmayı sevdi.

Müzik zevki de gelişiyordu elbet. 70’ler ve 80’lerin rock, hardrock ve heavy metal kümelerini dinledikçe biçimini da belirliyordu. Ve yıllar sonra bir rocker adamın nasıl olması gerektiğini ve bunun için yapacaklarını şöyle anlatacaktı:

“Yıllardan beri yaptığımız en büyük yanlıştır bizim; rocker adam artta durur, cooldur, soğuktur, yalnızca kendilerine çalarlar. Daima arkada kalma üzere bir mülahaza olur. Kendimizi kilitledik kapının gerisine. Yalnızca kendimiz üzere olan kişilere kendimizi verdik. En büyük yanlış buydu ve öbür kişiler türedi, pop müzik türedi. O kabuğu kıracağım ve rock müzik yapacağım, ‘Biz de varız’ diyeceğim.”

(Annesi ile)

Eğitim hayatı ve müzikte birinci adımlar

Barış, ilkokul, ortaokul ve lise eğitimini büyüdüğü bu kasabada tamamladı. 4 yıl basketbol ve hapkido yapan Barış, lise eğitimi devam ederken bir yandan da Amasra Yelken Kulübü’nde profesyonel olarak yelken sporu ile ilgileniyordu. Devir zaman küçük heykelcikler de yapıyordu. Dedesi ile yakaladığı balıkları ve hamur işi pişirme konusunda da iyi bir aşçılığı olduğunu söylemek mümkündü. Amasra’ya gelen müzisyenlerden çalmayı öğrendiği enstrümanların ona yüklediği müzik tutkusu ile artık yürüyeceği yolun farkındaydı…

Müzikle bu kadar yakından tanıştıktan ve içindeki yeteneği hissettikten sonra gitarını aldı ve hayallerinin peşinde nihayet yıllar içinde İstanbul’a varacak yolculuğun birinci durağı Antalya’ya gitti. Burada animatörlük yaptı, müzisyen olarak çalıştı. Ankara’da bulunduğu bir devirde barmenlik yapan Barış, İstanabul’dan evvelki son durağı Karadeniz Ereğlisi’ne giderek barlarda müzik söylemeye, mahallî radyo ve televizyonlarda programlar yapmaya başladı. Buradaki yolculuğu dört yıl sürdü…

Akademi Türkiye periyodu

Barış, çaldığı her bölgede sesi, müziği, üslubu ve vaziyetleri ile çok seviliyordu. İçinde bulunduğu devir televizyonlarda müzik yarışlarının olduğu ve çok sevildiği bir periyottu. Arkadaşları bu müsabakalardan birine katılması konusunda çok ısrarcıydı. Lakin Barış hususa pek sıcak bakmıyordu. Gelgelelim Akademi Türkiye başlayacağı devir bu müsabakaya katılmak istediğine karar verdi. Televizyonda müsabakanın müracaata çağırdığı fragmanlar dönüyordu. Barış, gazetedeki müracaat formunu doldurdu; fakat göndermedi. Tarihin dolmasına iki üç gün kala bilgisayardan bir form doldurdu ve onu gönderdi. Ve geri aradılar. Evvel seçmeler için geldi, döndü. Ve nihayet seçildi.

İşte İstanbul macerası bu türlü başladı…

Verdiği bir röportajda bu yarışa katılmasının sebebinin verdiği eğitim olduğunu açıklıyordu. Şandan dansa, muhabereden diksiyona, İngilizceden ekranda nasıl duracağına kadar pek çok eğitim aldı. Buradan tam donanımlı bir eğitim aldığını ve bu biçim eğitim destekli yarışların iyi beşerler, iyi müzisyenler yetiştirdiğini düşünüyordu.

Müsabaka sürecinde içten halleri, mütevazı duruşu, sesi, müziği ile hayli dikkat çekmişti. Amasra, onu gururu bilmişti. Karadeniz Ereğli halkı da desteğini esirgemiyordu. Ve evet, Barış müsabakanın birincisi oldu…

Temmuz 2004’te biten müsabakanın birincisine vaat ettiği armağanlar, albüm ve milletlerarası müsabakalara kapılar aralamaktı. Fakat bu mevzuda yaşanan sıkıntılar kelamların yanına getirilmesini aksattı. Öte yandan da Barış o kadar çok sevilmişti ki, şimdi albümü olmadan epey geniş bir hayran kitlesi vardı ve albüm çıkarması da dört gözle bekleniyordu. Müsabakanın bitiminden birinci albümün çıkışına kadar geçen kısa bir devirde Barış, 200’ü aşkın konser verdi.

Başkaca daima istediği üzere ahir hayatını İstanbul’a da taşımıştı…

Birinci albüm: Islak Islak

Barış, albümü için çok heyecanlıydı. Bir an evvel çıksın diye çok çalışıyordu. 31 Aralık 2004’te Serdar Öztop’un yapımcılığında Seyhan Müzik’ten çıkan albümüne ‘Islak Islak’ ismini vermişti. Usulü ile Cem Karaca’ya çok benzetilen, zati kendisinin de idolü olan Barış, çok sevilen bu müziğe cover yapmayı münhasıran tercih etmişti. Cem Karaca’nın lisanlara pelesenk bu müziğini söylediğinde en az onun kadar sevildi. Artık ‘Islak Islak’ denildiğinde akla Cem Karaca ile birlikte geliyordu…

2005 yılı içinde albümden ‘Islak Islak’, ‘Kimdir O’, ‘Amasra’ ve ‘Mavi’ isimli müziklere klip çekti.

2. albüm

İlgi gören birinci albümünün akabinde 2. albüm için çalışmalara başlamıştı. 3 Ağustos 2006’da ‘Düşmeden Bulutlarda Koşmam Gerek’ ismini verdiği albümü çıkardı. Bir tanesi cover, 10’u yeni müziklerden oluşan bu albüm de çok sevildi. Albümdeki ‘Yeter Be’ ve ‘Ben’ isimli müzikler Barış’ın imzasını taşıyordu. Başkaca ‘Vurdum En Dibe Kadar’ ve ‘Yaz Demedim’ müziklerine da klip çekti.

Bir röportajında albümün ismi ve müziği için şunları söylemişti:

“Müzik bir şey anlatmalı, benim için müzik yalnızca aşktan ibaret değil. Toplumsal bir olgu. Ben sadece karşı cinse değil, sair şeylere de aşığım. Gözümüzle göremediğimiz hoşlukları de fark etmek ve ettirmek istiyorum. Albümün ismini arkadaşlarla bir arada koyduk. ‘Düşmeden Bulutlarda Tutunmak İstiyorum’ diyoruz. Bulutlarda tutunmak zordur ve yaşadığımız dünyanın kaideleri da bulut üzere. Yaşamak da güçlükle, tutunmak da güçlükle. O bulutlarda yürümek için çabalamak gerekiyor. Çalıştığın devir bulutlarda bile yürüyebiliyorsunuz. Bütün zorlukların altından kalkabiliyorsun. Bu da bu türlü bir şey. Düşmeden bulutlarda koşmak gerek.”

Artık müziklerinin yanında onu televizyon dünyası da bekliyordu…

(Merve Sevi ile)

Yalancı Yarim

Barış, albüm çalışmaları ve konserlerinin yanında hayranlarının önüne ahir bir seri oyuncusu olarak çıktı. 2006’da, Star TV’de başlayan ‘Yalancı Yarim’ serisinin Alfonso Tarık karakterine can veren Barış, müzik ve spordaki muvaffakiyetinin yanında oyunculukta da kendini göstermişti. O denli ki sete Barış için gelen oyuncu koçuna bile gerek kalmamıştı. O artık Alfonso Tarık olarak da anılıyordu…

Seri için söylediği ‘Otomobil Uçar Gider’ müziğiyle başlayan Yalancı Yarim’in çekimleri Barış’ın doğum gününde başlamıştı. Birinci kısım bir trafik kazası ile başlıyordu. Alfonso Tarık, takla atan bir otomobilin içinden sağ kurtuluyor ve sonra Merve Sevi’nin hayat verdiği karakter Naz ile tanışıyorlardı. Naz, güçlü şık kız, Tarık da onun şoförüydü. Bu ikilinin kaçınılmaz aşkı, izleyiciyi ekrana kilitlemişti.

Sevilen albümler, sevilen bir seride başrol ile beğenilen bir oyunculuk… Muhtemelen her şey Barış’ın hayallerinin bile ötesindeydi…

(Murat Göğebakan ile Kral TV Medya Müzik Ödülleri’nden)

Mükafatları

Elbette müzik hayatındaki muvaffakiyetleri mükafatsız kalmadı. O, Rock müzik yapmanın, sesini duyurmanın peşinde başarılı adımlar atıyordu. Akademi Türkiye Birincilik Ödülü’nün akabinde mükafatlar peşi sıra geldi. Güya bardak bugüne dek dolmuş da, artık muvaffakiyet olarak taşıyordu…

Vukuat FM’den ‘En Âlâ Çıkış Yapan Rock Sanatçısı’ armağanını alan Barış, 2005’te Future Dergisi’nin yaptığı ankette, ‘2005 Yılın En Çok Sevilen Rock Sanatkarı Ödülü’ne layık görüldü. Turuncu Medya Küme Tertip Altın Nota Müzik Ödülleri’nde ‘En iyi Pop Rock’ mükafatı ve akabinde İstanbul Üniversitesi Bilişim Ödülleri’nde ‘Cem Karaca Kişisel Ödülü’nü aldı. Daha sonra bir ‘Cem Karaca Hususî Ödülü’ de Expo Kanal’dan geldi.

USDER (Uluslar arası Sıhhat, Eğitim ve Toplumsal hizmetler Derneği), toplumsal kalkınma ve dayanışmaya verdikleri ehemmiyet kademesine nazaran müzisyenlere armağanlar veriyordu. Barış, Rock kolunda Birincilik Ödülü’ne layık görüldü.

Ve periyodun en şahsi armağanlarından Kral TV Görüntü Müzik Ödülleri’nin 13.’sünde, 2006’da, En YETERLI Rock Müzik kolunda ‘Rock Müzik En Âlâ Sanatçı Ödülü’nü aldı. Seri setinden koşturarak yetişmiş, armağanı başarılı bir isim olan Murat Göğebakan’dan almıştı.

FERSA, 2007-2008’de, Barış’ı ‘En Düzgün Müzisyen’ mükafatına layık gördü.

Kısa müzik yolculuğuna unutulmaz bir muvaffakiyet ve 9 armağan kazandırdı…

Barış Akarsu öldü

Hayatında her şey yolunda gidiyordu. 6 aydır münferit olduğu kız arkadaşı Zeynep Koçak’ı saymazsak. Ki onunla da 2007’de doğum günü vesilesiyle bir araya gelmişlerdi.

Zeynep ve Barış, Zeynep Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Alaplı Meslek Yüksek Mektebi İşletme Programı Bölümü’nü kazanıp kente geldiğinde, Barış da Karadeniz Ereğlisi’nde müzik yapıyordu. Burada tanıştılar. Zeynep 2003’te mezun oldu. Onlarınki hoş bir aşktı. Daha sonra ortaya çıkan bir habere nazaran, Eylül 2007’de nişanlanmak üzere tarih belirlemişlerdi. Fakat o elim kaza yaşandı…

Barış, serinin son çekimleri için bir müddettir Bodrum’daydı. Seriden rol arkadaşı Cavit Yavuz Güner’in anlatımına nazaran, Barış 13.00’da seride söyleyeceği müziğin kaydı için stüdyoya girdi. 15.30’da, hayranları ile bir araya geldi. Buradan sonra akşamki doğum günü partisi için gelen sevgilisi Zeynep ve arkadaşları Nalan Kahraman’ı almaya havaalanına gitti. Akşama evvel Kervansaray Otel’de bir kutlama yapılacak, akabinde gece yarısı teknede olacaklardı. Barış’ın DJ olarak sahne alacağı bu parti fiyatlıydı. 100 YTL fiyat belirlenen partinin geliri lösemili çocuklara bağışlanacaktı.

Havaalanından misafirlerin aldı. Doğum günü için yola çıkmışlardı. Otomobilde üç insandılar. Serinin çekiminin başlamasının üzerinden tam bir yıl geçmişti. 29 Haziran 2007 Cuma akşamı saat 22.30 sularında Bodrum’a 5 kilometre aralıkta bulunan Torba Kavşağı’nda bir yıl evvelki kaza sahnesinin birebiri yaşandı. Sürücü koltuğunda Zeynep vardı ve bu kere yaşanan bir seri çekimi değildi. 24 yaşındaki Zeynep ve 37 yaşındaki Nalan Kahraman, vaka yanında can verdi. Barış için hala bir umut vardı ve Kişisel Bodrum Hastanesi’ne kaldırıldı.

Barış, hastaneye getirildiğinde kalbi durmuştu. Acil serviste yapılan müdahalenin akabinde yine atmaya başladı. 5 gün süren ağır bakımda, dua ve umut dolu o bekleyişin akabinde acı haber geldi. Barış’ın durduğunda tekrar atmaya başlayan kalbi, bu sefer tüm müdahalelere karşın atmadı. 4 Temmuz 2007 Çarşamba günü saat 20.10’da hayata gözlerini kapasa da, Barış, aslında o gün o kazada, doğum gününde ölmüştü. Üstelik bu anın canlandırmasını bile seride rol icabı yapmıştı. Ama bu defa hiçbiri rol değildi. Direktör bu sefer ‘Kestik!’ demedi ve bitti. Vefat haberi saat 23.10’da açıklandı. Arkasında üzülen kişilerin yanında boynu bükük notalar, söylenmemiş müzikler bıraktı…

28 yaşındaydı…

Vefatının akabinde

Müziğini sevenler, müziğini sevmese de iyiliğine şahit olanlar, olmasa da buna inananlar, herkes çok üzgündü. Kısacık ömrüne kocaman bir sevgi sığdırmıştı. Cenazesi, doğduğu gün üzere tekrar bir Cuma gününde, çok sevdiği Amasra’da toprak oldu. Mezar taşına Barış’ın söylediği şu kelam kazındı:

“Kalbinizden sevgiyi hiç eksik etmeyin, zira sevgi her şeyin anahtarıdır ve paylaştıkça çoğalır.”

Ardındankalbinin sıklıkları yansımaya devam etti. Müziği daima dönüp dönüp çaldı. Babası, kesinlikle Barış’ın hayatını anlatacakları bir kitap yazacaklarını anlatmıştı ve şöyle diyordu oğlunun akabinde:

“Oğlumu en çok kumsalda arkadaşlarıyla birlikte olmak bahtiyar ederdi. Ailesi olarak müzik ve seri çalışmaları nedeniyle yanında mahal alamadık. Lakin, oğlum her vakit onu desteklediğimizi bilirdi.”

Ve pek çok şey yapıldı vefatının akabinde. Yalnızca kitap değil, ona yakışır pek çok şey…

Vefatıyla Yalancı Yarim serisi de yeni hazırladığı albüm de yarım kalmıştı. Ocak 2008’de, 28 yıllık ömründen kesitlerle seride söylediği müziklerden oluşan bir derlemeyi de içeren belgesel DVD çıkarıldı. Tankut Öktem, Barış’ın 3 metrelik heykelini yapmaya koyulmuştu. Fakat çalışması sırasında vefat etti. Heykeli yardımcıları tamamladı ve 4 Temmuz 2008’de, mevt yıl dönümünde 1. Barış Akarsu Kültür ve Sanat Festivali’nde Amasra’ya dikilerek halka açıldı. Amasra’ya konan bu heykelin yanında her bir bucağında de Barış daima yaşamaya devam etti.

Akademi Türkiye periyodunda hayranları tarafından bir küme kurulmuştu: B.A.G. Yani ‘Barış’ı Anlayanlar Kümesi.’ Onlar Barış’ın akabinde da çalışmaya devam etti. Röportajlarını İngilizceye çevirerek daha çok insanın onu tanımasını sağladılar ve yardım kampanyalarını sürdürmeye çalıştılar.

Yaşanan kazada kusur yalnızca sürücünün değildi, kavşakta da sorun vardı. Kavşağın onarımı Aralık 2009’da başladı ve buraya ‘Barış Kavşağı’ ismi verildi.

2008’de, yarım kalan albümü ‘Ayrılık Vakitsiz Gelir’ ismi ile çıkarıldı ve çıktığı gün öteki iki albümünün yekun satışlarını geçti.

Barış’ın ağabeyi bildiği Metin Sözüçetin, 2009’da ‘Barış Akarsu’lu Yıllar’ ismini verdiği kitabını altı aylık bir müddette yazmıştı. Lakin kitabın basılması için Barış Akarsu Kültür ve Yardımlaşma Derneği’nin kurulmasını bekledi. Zira geliri buraya harcansın istiyordu. Aileden hiçbir vakit desteğini esirgemeyen Haluk Levent ve Barış’ın kuzeni Serkan Kökdemir tarafından 2018’de kurulan bu derneğin akabinde Amasra’da Kültür Park’taki Barış Akarsu heykelinin acilen yanına dernek binası kurdular. Kitap da Ağustos 2018’de yayımlandı.

Barış gerçek bir istekli örneğiydi. Konserlerinin bir kısmını kesinlikle sessiz sedasız lösemili çocuklara bağışlardı. Vefatının akabinde Yusuf Sami Atılgan, Barış Akarsu tarafından kendisine yapılmış sessiz bir iyiliği anlatmıştı. O devir bu biyografi o hikâye ile son bulsun:

“Üniversiteyi yeni kazanmıştım. Babamın pek durumu yoktu, ben de biraz para biriktirmek için yazın Bodrum’ gittim. Bir arkadaşım bir mekanda çalışıyordu, ben de orada işe başladım. Onu birinci kere orada gördüm. Sahneye çıkıyordu, daha yeni yeni tanınıyordu lakin. Sabah oldu, sahnesi bitti, yanımıza geldi; ‘Dostum gel otur, gel!’ dedi. Ben utana sıkıla ‘Abi iş var.’ dedim. Ya2 gel sen, sonra yaparız birlikte.’ dedi. Oturdum ‘Kimsin bakalım sen, ismin ne?’ dedi. ‘Yusuf’ dedim. ‘Ekmek kuyunun dibindedir Yusuf.’ dedi. Gülümsedim. ‘Okuyorum abi, para lazım.’ dedim. ‘Aferin!’ dedi, iyi geceler bile demeden gitti. Sonra derhal hiç selam bile vermeden 2 ay geçti.

Ben babamı kaybettim abi orada çalışırken. Memlekete gittim. Mersin’e. Baktım kalabalıkta biri var, siyah deri mont, gözlüklü. Yaklaştı yanıma, ‘Olur Yusuf olur. Hayat bu, kuyudan çıkmaya uğraş et sen daima.’ dedi. Gitti. Kardeşime bir zarf bırakmış, içinde biraz para ve bir mektup var, bir de banka hesap cüzdanı. ‘Bütün eğitim masrafların bana ilişkin, kimseye kelam etmek yok.’ Etmedim abi, kimseye bir şey demedim. O günden sonra abim, babam, her şeyim oldu o benim. Evlendim, oğlum var bir tane, ismi Barış.”

(Yusuf Sami Atılgan)

Gencecik ruhu, iyilik taşıran kalbi, gönül verdiği müziği, müzikleriyle bir Barış Akarsu geçti bu dünyadan…

Uygun ki…

Damla Karakuş

[email protected]

Not:

Biyografisini okumak istediğiniz kimseleri lütfen bizimle paylaşın.

Instagram:

Ensonhaber