Atiye’nin kıssası sonsuzlukta bir yerde devam ediyor. Şengül’le tanıştığım birinci günden beri bu fikir aklımın köşesinde bir yerde daima duruyor. Artık devam eden o kıssanın bir kesimini daha konuşmak için buluştuk. Doğal pandemiden sebep sanal bir buluşma oldu bu. Yeniden de o denli samimi, o denli düşündürücü bir röportaj oldu ki, okuyunca hak vereceksiniz. Tavsiyem bir fincan kahve ile okumanız. Gereksiniminiz olacak. Keyifli okumalar…
GÖBEKLİEPE YALNIZCA BENİ Mİ ETKİLEDİ? OYSAKI NE ÇOK ATİYE VARMIŞ…
– Şengül’cüm, ortaya pandemi de girdi, görüşemedik. “Nasılsın?” diyerek başlamak istiyorum…
Damla’cığım evet, görüşemedik maalesef, ancak yazılarımızla birbirimize içimizi döktük tüm pandemi boyunca. Aslında şunu söyleyebilmenin keyfini yaşıyorum, hâlâ derin derin nefes alabiliyorum. Biliyorsun ki bu pandemi bize nefes almanın değerini öğretti.
– Öğretti nitekim… Artık olağanlaşma sürecine geçsek de, pandemi süreci de devam ediyor. Kalemini, dünyanı nasıl etkiledi? Bu süreç senin için nasıl geçti/geçiyor?
Pandemi müddetince kaygının dehşetinden kendi dünyama gizlenerek, küçük hayatımdan büyük mutluluklar çıkarmaya çalışarak çıktım ve ikinci kitabımı tamamladım. Kendimce bloklar yazdım. Benim üretkenliğimi artırdı ve aslında ne çok şeye sahip olduğumu gösterdi.
Göbeklitepe benim hayatımın dönüm noktası. Bana katkısı sayamayacağım kadar çok. Ama “Sadece beni mi etkiledi?” diye eklemek istiyorum. Göbeklitepe ile ortaya çıkan güç, sanırım insanlığa sirayet etti ve etmeye de devam edecek.
– Pekala kitapla ilgili geri dönüşler nasıl?
Kusursuz yorumlar alıyorum. Beni inanılmaz motive ediyor. Vakit zaman çok duygulanıyorum. Kitaplarla daha fazla beşere temas ettikçe Atiye’nin yaşadıklarına benzeyen hadiseler, okurlar tarafından bana ulaşıyor. Oysaki ne çok Atiye varmış dedirtiyor. Yani gerçek hayattan kesitler ve öyküler, beni yaptığım işin ne kadar hakikat olduğuna inandırıyor.
SONSUZ MÜMKÜN, SENİN İÇİN MÜMKÜN…
– Okurlarımıza bir hatırlatma, yeni okurlarına da bir bilgilendirme olsun. Tarihe, tarihi yerlere, bereketli topraklara merakın nereden geliyor? Neden kitaplarında bilhassa bu yerlere rastlıyoruz?
Yaşadığımız topraklar, yani üzerine bastığımız yer efsanelerle dolu. Bu kıymetlere değinmeden bugünleri anlayamayız. Bugünleri anlamanın yolu, bu toprakları tanımaktan geçiyor. Tarihi okuyabilen bir toplum gelişebilir ve dönüşebilir. Bu şuur ve misyon ile yazıyorum. Tarihi doku bozulmadan ya da değişmeden elimi çabuk tutmak istiyorum, malum Hasankeyf’i anlatamadan yitirdik bile. Natürel ki şimdiki hususlara ve şu an akmakta olan hayata da değineceğim, ancak bu misyonumu icra ettikten sonra. Diyeceksin bu misyonu sana kim yükledi? Toprağın ve tarihin, kalıntıların içine alan gizemi.
– Dünyanın Uyanışı’nın sonlarında Atiye’nin yine doğuşuna şahit oluyoruz. Dünyanın Uyanışı II’de ise tekrar doğuşuyla kazandığı misyonun ona yüklediği birtakım misyonlar olduğunu görüyoruz. Tıpkı vakitte yavaş yavaş kozmostaki yerini de bulmaya başlıyor Atiye. Pekala sence bir insanın kozmostaki yerini bulması ne manaya geliyor? İnsan nasıl bulur cihandaki yerini?
İnsanın kozmostaki yerini bulması, yerini anlamasından geçiyor. Bizler dünyaya gelmeden, şimdi bedenlenmemişken ilahi ile yaptığımız bir akitle yerimiz belirlenmiş. Bu belirlenen akti maalesef dünyaya gelişimizde unutuyoruz. Bu akit de sırf “Kamil insan ol; dünya, tabiat, cihan ile bir ol!”dan öteki bir şey değil. Her şeyin ona hizmet ettiğini ve yaratılmış en harika varlığın yani sen olduğunu hatırlaman kâfi kainattaki yerini bulman için…
– Dünyanın Uyanışı II’de ömrün seçimlerden ibaret olduğundan bahsediyorsun ve öteki seçimlerin yarattığı öteki olasılıkları da görüyoruz. Sence bizi sonsuz ihtimallerde kaybolmaktan koruyan ne?
Sonsuz ihtimaller ve olasılıklardan en harika olanın içinde yaşıyoruz. Öbür ihtimaller, başka düşler ve seçimler üzere etrafımızda dönmekte. İç içe bir sarmal, deneyimlediğimiz seçimlerimiz var, şimdi doğmamış olasılıklar var. İhtimalller ihtimalleri, olasılıklar olasılıkları doğuruyor. Sen yaradılışın yani fıtratın ve unsur boyutunda en mükkemel mümkünlüğü seçtiğin için kaybolmuyorsun. Kayboldum dediğinde ise tekrar senin için eksiksiz mümkünlük doğuyor. Yani sonsuz mümkün, senin için mümkün…
ATİYE İLE BİRLİKTE GEZMEYİ VE ANLAMAYI HAYAL EDEREK YAZDIM
– Atiye’yi en son Göbeklitepe’de bırakmıştık, lakin devam kitabı Dünyanın Uyanışı II ile Atiye, okuru uzun bir seyahate çıkarıyor. Rotayı belirlerken nelere dikkat ettin?
Anadolu boyut kapıları efsaneleriyle dolu, ley sınırları ve vakitle açılmış boyut kapılarını takip etmek rotamı oluşturdu. Bunlara vakitle çeşitli isimler takıp üzerlerine efsaneler yazılmış kültürel mirasımızdan faydalandım. Ve bu seyahati bu şeklide devam ettirip üzerinde yaşadığımız toprakları, bir defa olsun Atiye ile birlikte gezmeyi ve anlamayı hayal ederek yazdım.
– Atiye’nin kıssası, karakteri seni nasıl etkiledi? Müellifinden izler taşıyan bir karakter mi?
Bir karakter yaratmak güç iştir. Hem size benzemesin istersiniz hem de onun ismine sözcükler kurarsınız. Bir benden biraz ondan olsun istersin, bir bakarsınız rotada yüzü görünür. Sesi kulaklarınızda çınlar. Vücudu size hiç benzemez tahminen, fakat ruhu sizinkine çok yakındır. Aslında Atiye bana hem çok benziyor hem de hiç ben değil.
– İnsan okurken kıssanın tamamlanmadığını hissediyor, lakin sen enteresan bir bayansın, tahminen de sana nazaran tamamlandı. Kıssa burada bitti mi?
Atiye öldü mü : )
– Sonsuzlukta mevt yok aşikâr ki : ) Pekala kıssanın devamındyya bizi neler bekliyor. Birazcık ipucu verebilir misin? Hikâyenin devamını yaşamalıyız ki yazalım.
Spoiler yok. : )
Damla Karakuş: Teşekkür ederim.
Şengül Boybaş: Teşekkür ederim.
*
Damla Karakuş
Instagram: biyografivekitap
Ensonhaber
